Λογοτεχνία και Ποδήλατο

Νύχτα χωρίς νύστα
ΠΑΡΟΝ  από τον φίλο philippos Galiasos 


Αναδημοσίευση από τον grup '' Ποδηλάτες Βορείων Προαστίων ''
Βράδυ Δευτέρας και πάλι. Τι πλάκες μας κάνει η εβδομαδα και ανταλλάσει τα ξεκούραστα Σαββατοκύριακα με μια ξεκούρδιστη Δευτέρα; Τα πάνω κάτω με ένα μόνο ξυπνητήρι. Έχει και τα θετικά της βέβαια αυτή η ιστορία. Ξεκινάς με μια άλλη ψυχολογία ότι θα τα πάς καλύτερα από την προηγούμενη βδομάδα. Κάποιες φορές σου βγαίνει και κάποιες άλλες πάλι καλύτερα να είχες μείνει εκεί στο κρεββάτι σου χουχουλιασμέ...νος. Φοράς και τα καθαρά σου ρούχα και ξεκινάς με φορτισμένο κινητό και διάθεση να πετύχεις στόχους. Δεν έχω πρόβλημα μ'αυτό. Κάθε άλλο. Απλά...οι νύχτες είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσες από αυτό που συμβαίνει μετά από αυτές. Μετά το σούρουπο οι στόχοι κάθονται στα αυγά τους, δεν φουσκώνουν, δεν ξεφουσκώνουν. Και εσύ έχεις δύο με τρείς ευκαιρίες παραπάνω για να είσαι ο εαυτός σου. Το εγώ σου πέρνει το κανονικό του σχήμα, και ο καθρέφτης δείχνει τα πράγματα χωρίς το photoshop της ημερήσιας πλάνης. Αυτό βέβαια υπό προυποθέσεις. Θα πρέπει να δώσεις χώρο στη νύχτα. Μη την αφήσεις να σέρνεται με ένα τηλεκοντρόλ να ιδρωνει στην παλάμη σου. Γλύκανε τη λίγο. Βάλε μουσική, ετοίμασε δύο ποτήρια κόκκινο κρασί ,ακόμα και αν δεν υπάρχει δεύτερος στην παρέα, και κάτσε μπροστά σε ένα τζάκι ή μισάνοιχτο παράθυρο κοιτώντας έξω. Παρακολουθώντας τη ζωη και τις τούφες του καπνού να στριφογυρνάνε. Αν η μουσική δε σου αρέσει άλλαξε και ξανάλλαξε, αν η καρέκλα δε σε βολεύει πάρε άλλη στάση ή απλώσου στο πάτωμα. Μόνο τη ζωή εκεί έξω δεν θα μπορείς να αλλάξεις. Δεν χρειάζεται όμως. Έχει αυτή τη μυστήρια ποικιλία που τελικά καλύπτει όλα τα γούστα. Πίνοντας το δεύτερο ποτήρι κρασί το γύρισα στο σαουντρακ της ταινίας "μελαγχολία". Δεν την έχω δει. Εσεις; Η μουσική πάντως είναι καλή. Κλασσική. Ξέρεις, σ'αφήνει να σκεφτείς ενόσω παίζει. Ούτε στιχοι να αποσπάνε, ούτε κοφτά riffs, ούτε ρυθμικές κιθάρες... Μια μελωδία που κυλάει όπως η ζωή. Με σκαμπανεβάσματα. Ποτέ δεν ήμουν φαν της κλασσικής μουσικής. Πάντα όμως περίεργος τι στο διάβολο της βρίσκουν όλοι. Ε! μερικές νύχτες σαν και αυτή πιστεψτε με ότι αξίζει. Η κλασσική να κατεβαίνει μαζί με κατακκόκινες μικρές γουλίτσες, κρυφοκοίταγμα στο παράθυρο και λέξεις, λέξεις να πηγαινοέρχονται. Και κάπου εκεί είναι που σταματάς να θέλεις να αλλάξεις μουσική, να θέλεις να μη σταματήσει αυτό το αέναο αλλισβερίσι του κόσμου εκεί έξω, να μη θέλεις να έρθει το πρωινό για να κλείσεις σε ένα μπαούλο όλη αυτή τη νύχτα που σήμερα περνάς.


Philippos Galiasos
Δυνατή ατμόσφαιρα σήμερα. Παγωνία, απουσία ανέμων, αφαντη βροχή. Μια ημέρα να την πιείς στο ποτήρι. Να βγείς εξω περπατώντας ή καλύτερα με ποδήλατο, να αισθάνεσαι όλο αυτό το παγωμένο κάτι να γεμίζει τα πνευμόνια σου, να αγγίζει το προσωπό σου. Οι σκέψεις σου να φεύγουν πίσω, τα λάθη σου να μένουν πίσω. Εσύ να προχωράς, να στριφογυρνάς τα πετάλια, να αφήνεις όλες τις παφλάζουσες σκέψεις σου, ήρεμα απόνερα πίσω σου. Μια υπέροχή μέρα για ποδήλατο. Πάνω σε μια σέλα, μπροστά σε ένα τιμόνι, πάνω σε μια παγωμένη ασφαλτο, κάτω από όλα τα αστρα του ουρανου, με όλες τις κατευθύνσεις και διαδρομές απλωμενες μπροστά στα λάστιχα. Χαμογελάς και η κατηφόρα σε κερνάει ξεκούραστα μέτρα. Ενα χαμόγελο πάνω σε ένα ποδήλατο, ζεστή σέλα, επιλογές κατεύθυνσης. Προχωράς, τσουλάς και χαμογελάς. Αυτή τη διαδρομή να είχε η ζωή σου και όλα να ήταν δρόμος. Γαργαλάς και το μικρό σου κουδουνάκι σε υποψία κινδύνου.
Έτσι απλά για να είσαι σίγουρος.

Η ΖΩΗ  ΠΟΔΗΛΑΤΟ του Φώτη Απέργη

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟ  τής Βασηλικής Δέσποινας Χρυσικού
ΒΑΛΕ ΤΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ  αρθρο της freevox 
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)